ALMİRA

ALMİRA

Şimdi aynı şehirde olsaydık seninle Almira 
Yine aynı sokaklarda birlikte yürüseydik hayata 
Ve adımızı yeniden yazsaydık 
Buluştuğumuz bütün duraklara 
Unutup gitseydik bütün çirkinliklerini dünyanın 
Ve bütün acımasızlığını 
Sorgulayıp bütün yasakları 
Sorgulayıp bütün günahları 
Seninle yeniden başlasaydık bu sevdaya 
Seninle yeniden Almira 

Şimdi aynı okulda olsaydık seninle Almira 
Yine aynı sınıfta yine aynı sırada 
Birlikte göz atsaydık o kırmızı kaplı kitaplara 
Tarih gibi fizik gibi matematik gibi 
Ölümsüz aşkları sorsaydık hocalara 
Ölümsüz aşkları Almira 

Şimdi bir kır kahvesinde olsaydık seninle 
Yine aynı masada yine aynı köşede 
Yeniden düşler kursaydık seninle 
Dağlar gibi sıra sıra 
Ve yeniden yaratsaydık kendi dünyamızı 
Ve de birlikte söyleseydik ikimizde kendi şarkılarımızı 
Meydan okuyup ayrılıklara 
Hem de teslim olmadan 
Yıllara yollara yalanlara 
Teslim olmadan Almira 

Ne var ki; 
Bir kara eylüldü 
O kara üzüm gözlerine son bakışım 
Yanışım ve de yıkılışım 
Üstümden bütün trenler geçti o gün 
Bütün otobüsler 
Ve bütün gemilerim battı sen gideli 
Şimdi bütün umutlarım alabora 
Anlıyorsun değil mi 
Anlıyorsun Almira 

Şimdi bir düşün 
Kim itti bizi bu kör olası ayrılığa? 
Kim itti bizi bu pişmanlıklar denizine? 
Kim yaktı bizi kim? 
Hem de sırtımızdan vura vura 
Görüyorsun değil mi görüyorsun 
Bir ikimiz sığamadık bu koca dünyaya 
Bir ikimiz Almira 
Ve işte o gün 
Koca bir son yazıldı bu aşkın son sayfasına 
Dönüşü olmayan bir yolda kaldık 
Dönüşü olmayan bir yolda Almira


AHMET SELÇUK İLKAN